Dag 49, nog 62 dagen te gaan!

Och jongens, wat gaat de tijd toch snel. Ik ben over iets meer dan een weekje alweer halverwege hier! De tijd lijkt steeds sneller te gaan hier, voor ik het doorheb is de week alweer voorbij en de weekeindes zijn al helemaal in een zucht en een scheet voorbij.

Stiekem heb ik eigenlijk de laatste weken niet heel veel spectaculairs uitgespookt. Ik zit elke dag op de universiteit vanaf een uurtje of 9/10 (voor Nieuw-Zeelanders is dat best vroeg, als ik om 9 uur aankom ben ik de eerste) en vertrek om een uurtje of 5/6 richting huis. Dat betekent echter dat ik rond 8/9 uur van huis vertrek en een uurtje of 6/7 thuis ben. Ik heb echter wel de laatste weken veel contact gemaakt onder de promovendi die hier werken, en heb ook wat meetings gehad met mensen die aan vergelijkbare projecten werken om te kijken of ik wat van hun werkwijze kon gebruiken. Dat heeft me niet alleen geholpen (nou ja.., ik leg het zo uit) qua project, maar ook weer meer mensen leren kennen. Daar bovenop is het ook leerzaam om in plaats van compleet afhankelijk te zijn van 1 begeleider, zelf mensen op te zoeken die je eventueel kunnen helpen.

Qua vertier gaat het ook hartstikke goed. Elke vrijdag is er een (gratis) borrel, en vorige week donderdag was het afscheidsfeestje van een Franse uitwisselingsstudent waar ik ook bij in het kantoor zat. Dezelfde Fransman heeft me toegevoegd aan een Facebook groep waar elke donderdag een gezamenlijke lunch wordt gepland, waarbij ik vorige week donderdag meteen mee ben gegaan. Verder is sinds dit weekend een nieuwe Duitse huisgenote erbij gekomen, die het leven in huis een stuk socialer heeft weten te maken, ik heb zelfs dit weekend beide avonden met samen met mijn huisgenoten gegeten!

Wat mijn project betreft, liep het de laatste tijd vrij stroef. Ik heb vorige week maandag na een lange discussie met een van de promovendi hier besloten om mijn aanpak compleet te herevalueren, om uiteindelijk dinsdag te besloten dat ik terug moest naar de tekentafel. Uiteindelijk heb ik besloten om van software te veranderen (Ansys naar Abaqus) en dat is veruit de beste beslissing geweest die ik heb gemaakt sinds ik aan dit project ben begonnen. Ik zal kort proberen uit te leggen waarom.

Zowel Ansys als Abaqus hebben 2 manieren om mee te werken. Of je werkt in de 'gewone' modus, wat betekent dat alles wat je doet, handmatig gebeurt door in menuutjes op dingen te klikken en eventueel wat getalletjes in te vullen. De andere methode is door een 'input file' te schrijven. Dat betekent dat alles wat je normaal gesproken met de hand zou moeten, je kunt automatiseren. Deze methode geeft je veel meer controle en daarom vrijheid om ingewikkelde dingen te doen, alleen moet je ook leren hoe zo'n file moet schrijven. En hier zit de crux:Ansys vereist dat je een specifieke taal moet leren (APDL) die een hele steile leercurve heeft. Abaqus daarentegen, kan heel makkelijk met Python overweg: een van de meest simpele programmeertalen om te leren, die veel overeenkomsten vertoond met talen die ik al ken. Daar bovenop geeft Abaqus de mogelijkheid om de 'gewone' modus te combineren met de 'input file' modus. Die eigenschap heeft ervoor gezorgd dat ik in 3 dagen (eigenlijk 2, vrijdag had ik last van eh... hoofdpijn) meer voor elkaar heb gekregen dan in de laatste 2 weken.

Het komt er dus op neer dat ik in 3 dagen de grote lijnen van mijn project werkend heb gekregen: van plaatje naar computermodel. Nu is alles nog heel grof en moet er een hoop opgepoetst worden, maar ik kan nu echt richting een eindproduct!

Tot slot kan ik ook met veel blijdschap mededelen dat mijn pasjes uit Nederland eindelijk zijn aangekomen! Het enige wat nog rest is een rijbewijs!

Zitten jullie ook al te wachten tot er iets gruwelijk misgaat? Ik ook.