De Heenreis: Schiphol - Guangzhou
Door: Roel
Blijf op de hoogte en volg Roel
22 Juli 2014 | China, Kanton
Ik begon de dag gisteren met een vreemd gevoel. Vooral vanochtend was het idee dat ik die middag zou vliegen er nog niet helemaal in. Na relaxt te hebben ontbeten, ben ik met Lenne en mijn ouders naar Schiphol gegaan. Wel kudo's voor Yuri, die zich vanochtend kort bij het ontbijt in Hoofddorp voegde voordat hij naar zijn werk ging, en nogmaals van harte beterschap aan Sam, die ik helaas niet meer heb kunnen spreken. Het inchecken was al een avontuur. Nadat eerst mijn visum niet werkend leek te zijn (is alsnog gelukt, maar het wordt waarschijnlijk nog interessant op Auckland), bleek daarna mijn koffer 1,3 kg te zwaar te zijn. 120 euro armer is mijn koffer alsnog meegegaan...
Na nog een kopje koffie te hebben gedronken, kwam daarna het afscheid. Ik heb duidelijk geen hart van steen, want het viel me toch zwaarder dan verwacht, en dat terwijl ik maar een paar maandjes wegga. Een of twee traantjes later was ik dan toch voorbij de paspoortcontrole. Wat laatste voorbereidingen als een reisstekker regelen en geld pinnen, en ik was klaar om te vertrekken. De reisstekker was geen probleem, maar het pinnen... Het blijkt namelijk dat geldautomaten heel veilig zijn. Als je pas te lang blijft zitten, slikt de automaat hem extragratis weer voor je in. Top. Gelukkig zat deze pinautomaat aan een hokje van de ABN Amro vast. 20 minuten paniek, puppy ogen opzetten en lief lachen later, kwam er een reparateur die hem eruit heeft gevist. Normaal gesproken doen ze dat alleen voor ABN-Amro klanten, maar vanwege de omstandigheden deden ze het ook voor mijn Rabo pasje. Helden! Ik heb maar voor de spanning iets lekkers gehaald bij de Starbucks, zonder cash..
Na een uurtje wachten mochten we dan eindelijk het vliegtuig in. Tenminste, nadat handbagage was gecheckt en je in zo'n awesome full-body scanner mocht gaan staan, had ik mijn zeteltje aan het gangpad al klaar. Aziatisch meisje naast me, helemaal mooi want die nemen niet zo veel ruimte in enzo. De vlucht zelf was verder prima. Flink wat beenruimte (ook zonder het gangpad), en iedereen met z'n eigen schermpje met video on demand, dus ik was in business. Zo is 11 uur vliegen nog wel te overleven.
Eenmaal aangekomen in Guangzhou, stond ik voor een blije verassing. In plaats van dat ik direct de transfer lounge in moest, kreeg ik op kosten van China Southern een hotel aangeboden (kom ik later op terug.. ik lach me kapot!). Top! Ik kreeg een groene sticker om op mijn shirt te plakken (zo herkennen ze die maffe buitenlanders), en mocht door naar de douane. Daar zou me alles duidelijk worden. Ik dus door naar de douane, waar je een typisch tafereel aantreft. 5 balies open (van de 25 ofzo), waarvan 1 voor Foreigners, 3 voor Residents en 1 voor god-mag-weten wat, want er staat niets boven. Ik kies dus uiteraard voor de Foreigners rij. Dat door de douane gaan is dus een hele klus, gezien ze niet iedereen zomaar het Moederland binnenlaten, ze maar een paar balies open hebben en het om 7 uur 's ochtends al 27 graden buiten is en iedereen dus werkt op z'n elvendertigst. Ben ik bijna aan de beurt, merkt de beste man mijn groene sticker op en wijst dus dat ik naar de rij had moeten gaan waar niets boven stond. Die rij is uiteraard inmiddels alle-jezus lang geworden, want schijnbaar wordt iedereen ingelicht behalve ondergetekende. Na een halfuur wachten, ben ik aan de beurt. Ik lever netjes mijn paspoort aan en boardingpas voor de volgende vlucht, vraagt meneer: 'waar is de andere helft?' Waarop ik braaf antwoord: 'welke ander helft? Ik kom hier alleen maar pitten?' Waarop hij een 'Arrival Card' in mijn handen duwt om in te vullen, waarna ik achteraan in de rij mag gaan staan. Top. 'Mag ik dan een pen lenen?' 'Nee.' Grrr.. Gelukkig mocht ik van een andere bewaker wel een pen lenen. Weer later ben ik eindelijk aan de beurt, waarna ik eindelijk het land in mag om te slapen. Na een kwartier ronddwalen op het vliegveld waar ik van het kastje naar de muur wordt, zie ik nog vier idioten met zo'n mooie groene sticker op hun shirt. Daar zijn die krengen dus voor! Een Nederlands gezin, waarbij ik voor het gemak even heb aangehaakt. Weer een kwartier later hebben we dan eindelijk de balie gevonden waar we ons moeten melden voor het hotel. Daar mogen we weer een kwartier wachten, om daarna met 15 min in een klein busje zonder airco in een snikheet Guangzhou ingeladen te worden. We rijden een kwartier door de stad, dus nieuwbouwprojecten en bouwputten, om vervolgens compleet bedrenkt aan te komen bij... Een MEGADIK HOTEL! OWWW YEAHH!! Daar krijgen we eerst een chill ontbijtje om vervolgens een kamer toegewezen te krijgen. Ik zit op kamer 6667 (de buurman heeft het dan volgens mij écht warm..), en volgens mij is er iets fout gegaan, want ik heb een suite waar je bang van wordt! Dit is gewoon een appartement die groter is dan die in Eindhoven! Ik weet niet of het lukt om foto's hier te uploaden, maar die houden jullie dan tegoed.
Het is op het moment van typen half 4 's nachts in NL (volgens mij half 10 's ochtends in Guangzhou), en door alle ervaringen ben ik eigenlijk over mijn moeheid heen. Ik mag hier zitten tot 10 uur vanavond, dus ik kom denk ik mijn hotel niet uit! :D
Na nog een kopje koffie te hebben gedronken, kwam daarna het afscheid. Ik heb duidelijk geen hart van steen, want het viel me toch zwaarder dan verwacht, en dat terwijl ik maar een paar maandjes wegga. Een of twee traantjes later was ik dan toch voorbij de paspoortcontrole. Wat laatste voorbereidingen als een reisstekker regelen en geld pinnen, en ik was klaar om te vertrekken. De reisstekker was geen probleem, maar het pinnen... Het blijkt namelijk dat geldautomaten heel veilig zijn. Als je pas te lang blijft zitten, slikt de automaat hem extragratis weer voor je in. Top. Gelukkig zat deze pinautomaat aan een hokje van de ABN Amro vast. 20 minuten paniek, puppy ogen opzetten en lief lachen later, kwam er een reparateur die hem eruit heeft gevist. Normaal gesproken doen ze dat alleen voor ABN-Amro klanten, maar vanwege de omstandigheden deden ze het ook voor mijn Rabo pasje. Helden! Ik heb maar voor de spanning iets lekkers gehaald bij de Starbucks, zonder cash..
Na een uurtje wachten mochten we dan eindelijk het vliegtuig in. Tenminste, nadat handbagage was gecheckt en je in zo'n awesome full-body scanner mocht gaan staan, had ik mijn zeteltje aan het gangpad al klaar. Aziatisch meisje naast me, helemaal mooi want die nemen niet zo veel ruimte in enzo. De vlucht zelf was verder prima. Flink wat beenruimte (ook zonder het gangpad), en iedereen met z'n eigen schermpje met video on demand, dus ik was in business. Zo is 11 uur vliegen nog wel te overleven.
Eenmaal aangekomen in Guangzhou, stond ik voor een blije verassing. In plaats van dat ik direct de transfer lounge in moest, kreeg ik op kosten van China Southern een hotel aangeboden (kom ik later op terug.. ik lach me kapot!). Top! Ik kreeg een groene sticker om op mijn shirt te plakken (zo herkennen ze die maffe buitenlanders), en mocht door naar de douane. Daar zou me alles duidelijk worden. Ik dus door naar de douane, waar je een typisch tafereel aantreft. 5 balies open (van de 25 ofzo), waarvan 1 voor Foreigners, 3 voor Residents en 1 voor god-mag-weten wat, want er staat niets boven. Ik kies dus uiteraard voor de Foreigners rij. Dat door de douane gaan is dus een hele klus, gezien ze niet iedereen zomaar het Moederland binnenlaten, ze maar een paar balies open hebben en het om 7 uur 's ochtends al 27 graden buiten is en iedereen dus werkt op z'n elvendertigst. Ben ik bijna aan de beurt, merkt de beste man mijn groene sticker op en wijst dus dat ik naar de rij had moeten gaan waar niets boven stond. Die rij is uiteraard inmiddels alle-jezus lang geworden, want schijnbaar wordt iedereen ingelicht behalve ondergetekende. Na een halfuur wachten, ben ik aan de beurt. Ik lever netjes mijn paspoort aan en boardingpas voor de volgende vlucht, vraagt meneer: 'waar is de andere helft?' Waarop ik braaf antwoord: 'welke ander helft? Ik kom hier alleen maar pitten?' Waarop hij een 'Arrival Card' in mijn handen duwt om in te vullen, waarna ik achteraan in de rij mag gaan staan. Top. 'Mag ik dan een pen lenen?' 'Nee.' Grrr.. Gelukkig mocht ik van een andere bewaker wel een pen lenen. Weer later ben ik eindelijk aan de beurt, waarna ik eindelijk het land in mag om te slapen. Na een kwartier ronddwalen op het vliegveld waar ik van het kastje naar de muur wordt, zie ik nog vier idioten met zo'n mooie groene sticker op hun shirt. Daar zijn die krengen dus voor! Een Nederlands gezin, waarbij ik voor het gemak even heb aangehaakt. Weer een kwartier later hebben we dan eindelijk de balie gevonden waar we ons moeten melden voor het hotel. Daar mogen we weer een kwartier wachten, om daarna met 15 min in een klein busje zonder airco in een snikheet Guangzhou ingeladen te worden. We rijden een kwartier door de stad, dus nieuwbouwprojecten en bouwputten, om vervolgens compleet bedrenkt aan te komen bij... Een MEGADIK HOTEL! OWWW YEAHH!! Daar krijgen we eerst een chill ontbijtje om vervolgens een kamer toegewezen te krijgen. Ik zit op kamer 6667 (de buurman heeft het dan volgens mij écht warm..), en volgens mij is er iets fout gegaan, want ik heb een suite waar je bang van wordt! Dit is gewoon een appartement die groter is dan die in Eindhoven! Ik weet niet of het lukt om foto's hier te uploaden, maar die houden jullie dan tegoed.
Het is op het moment van typen half 4 's nachts in NL (volgens mij half 10 's ochtends in Guangzhou), en door alle ervaringen ben ik eigenlijk over mijn moeheid heen. Ik mag hier zitten tot 10 uur vanavond, dus ik kom denk ik mijn hotel niet uit! :D
-
23 Juli 2014 - 07:11
Dieuwertje:
Haha ik weet precies hoe je voelt. Vreselijk vliegveld. Heb je ook de buttens gezien met de tekst I speak english? Wat ze dan uiteraard nog steeds niet doen? Suc6 met de volgende helft! Kus
-
23 Juli 2014 - 08:28
Yuri :
Wel weer bijzonder dat je het voor elkaar krijgt om ook dit weer op zijn Roels te doen.. :P -
23 Juli 2014 - 08:35
Jozefien:
Leuk verslag al heel wat mee gemaakt, succes verder met je reis! groetjes uit reusel -
23 Juli 2014 - 08:48
Nicole:
Hahaha Roellie, dat wordt nog wat de komende tijd ;-) Ik ben het eens met Yuri: erg bijzonder dat je dat weer zo lekker voor elkaar krijgt.
Hopelijk gaat het tweede deel van je reis ietsje soepeler.
Enjoy! Xx -
23 Juli 2014 - 09:46
Sam:
Wat een gedoe zeg, maar je ziet er erg vrolijk op de foto uit! Veel plezier! -
23 Juli 2014 - 09:47
Ron:
Heel herkenbaar allemaal. Nu maar hopen dat er na het slapen niet een pittige rekening in Yuan's op je ligt te wachten. Verder gewoon doorgaan met je blijven verbazen, dan komt het wel goed. Sterkte met de 2e etappe en je confrontatie met gatekeepers van Kiwi country.
-
23 Juli 2014 - 12:39
Joeri:
Lekker bezig Roellie!
Als je je verveelt kun je dit bij de bali van je hotel vragen: Wǒ yào huángsè diànyǐng
of ze dit laten zien: 我要黄色电影
Veel plezier nog daar! -
23 Juli 2014 - 12:54
Marian:
Wat een belevenis weer. Je hebt het echt aan je kont hangen. Haha. Hoop voor je dat het tweede gedeelte ook goed te bereizen is en Heel veel succes bij de rest!! Knuffel -
23 Juli 2014 - 18:22
Stefan :
Dude, had je thuis geen weegschaal... 120 ballen is veel geld... Weetje zeker dat het voor het gewicht was en niet alvast een aanbetaling aan die droom suite van je? Anyway succes met de verdere reis! -
23 Juli 2014 - 18:54
Xander:
Hahahaha, dit kan alleen maar jou overkomen hè xD
Ach, je zorgt er iig voor dat je zelf scherp blijft ;)
Heel veel succes er nog mee! En natuurlijk ook nog veel plezier!
-
24 Juli 2014 - 19:57
Toine:
Altijd pech, hopelijk wordt het nu een stuk relaxter! -
29 Juli 2014 - 22:26
Thea:
Jammer dat je hier maar 1dagje mag blijven
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
